L'Artisan Parfumeur, L’eau du Navigateur

L’eau du Navigateur to jedno z moich największych zapachowych odkryć ostatniego miesiąca. Kompozycja nie jest nowa, powstała w 1979 roku jako hołd dla królewskich żeglarzy i bukanierów. To jeden z najstarszych i według mnie również najlepszych zapachów L’Artisan Parfumeur. A zatem podnosimy kotwicę i wypływamy!



Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany,
Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem

Jesteśmy pod pokładem. Ładownie są pełne - beczki rumu, skrzynie przypraw i kawy. Na początku czuć głównie alkohol i kmin. Wilgoć jest wszechobecna. Mokre deski pokładu, nasiąknięte rumem drewno beczek, słodkawa sugestia przypraw; skóra, w której pory trwale wbiła się sól – sól wtarta w drewno, sól wtarta w skórę, sól w powietrzu. Zapach sam w sobie nie jest wyjątkowo słony, po prostu ta lekka nutka soli czai się za wszystkimi innymi składnikami. L’eau du Navigateur jest nieco fizjologiczny, malowany grubymi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla, ciemny, o wyrazistej fakturze.
Wychodzimy na pokład. Pojawia się ciemna, aromatyczna, gorzka nuta kawy, stopniowo coraz mocniejsza – najpierw czuć jej zapach jakby z pewnej odległości, później wyraźnie, jakbyśmy pochylali się nad filiżanką, pojawia się też lekka sugestia aromatycznego dymu i słodkiej żywicy. Zapach robi się mniej duszny, łapie nieco świeżego, morskiego wiatru, jednak wciąż wyczuwalna jest brudnawa, nieco drażniąca nuta słono spoconej skóry. L’eau du Navigateur w najpełniejszej fazie to jednak głównie bogaty, piękny zapach rumu, kawy i wilgotnego, ciemnego drewna z lekką, niepokojącą zadrą.




Dwóch brzydkich panów w łódce

Już dawno żaden zapach nie wywołał u mnie takiej galopady obrazów i wrażeń. Jest romantycznym poetą-wygnańcem, stojącym na dziobie żaglowca. Jest nieco niedomytym, dzikim piratem ze szklanką rumu. Ale jest także – i to jedno z najsilniej związanych z nim skojarzeń – niezłomnym komandorem Jackiem Aubreyem z filmu Pan i Władca: Na krańcu świata, świetnie zagranym przez Russella Crowe.
Jednak obraz, który w mojej wyobraźni paradoksalnie najmocniej się z nim wiąże, to pewnych dwóch wyjątkowo brzydkich facetów w łódce kołyszącej się na sztucznych falach pod sztucznym księżycem w pełni, popijających alkohol i śpiewających „this is a weeping song, a song in which to weep”. Tak, tak, właśnie to.



L’eau du Navigateur jest dziełem Jean Claude’a Elleny, co może być informacją dość zaskakującą – przynajmniej dla mnie było. Bardzo cenię tego twórcę, ale kojarzę go raczej z minimalistycznymi, wręcz transparentnymi kompozycjami o bardzo przemyślanej, uporządkowanej, eleganckiej konstrukcji. Tymczasem Navigateur jest tak ułożony i elegancki jak bukanier w tawernie na Tortudze. To trochę tak, jakby akwarelista nagle namalował Saturna pożerającego swoje dzieci. Cieszy mnie jednak, że mogłam poznać tę inną twarz Elleny, kompozycję stworzoną z rozmachem, z fantazją i pasją, nieco szaleńczą i nieuładzoną – to właśnie jest w niej pociągające.`

Jestem szczurem lądowym. Woda głębsza niż do pasa nieco mnie przeraża, a moje najgorsze koszmary są związane z ciemną wodą i oślizłymi, szarymi potworami, które w niej pływają. Ale to, co przeraża, często również fascynuje; dlatego być może tak lubię filmy i książki o piratach, żeglarzach i morzu i dlatego tak przypadł mi do gustu L’eau du Navigateur. Wszak na inną – bardziej realną – morską przygodę raczej się nie zdecyduję.



Nuty: kawa, cedr, mirra, skóra, przyprawy, drewno, rum, żywica, tytoń, kadzidło, nuty kwiatowe

Kadry pochodzą z filmu Pan i Władca: Na krańcu świata i z teledysku do utworu "The Weeping Song" Nick Cave and the Bad Seeds.

(dodane 05.11.08): Annie słusznie uświadomiła mi, że niektóre źródła (Luca Turin w Perfumes: The Guide) przypisują autorstwo L’eau du Navigateur Jeanowi Laporte, jednemu z założycieli marki L’Artisan Parfumeur, który po jakimś czasie odszedł i zaangażował się w projekt Maître Parfumeur et Gantier. To mogłoby wyjaśniać zastanawiające podobieństwo Nawigatora i Eau des Iles tejże marki…